De verdediger van je hart




When I thought I lost me
You knew where I left me
You reintroduced me to Your love
You picked up all my pieces
Put me back together
You are the defender of my heart

Defender - Rita Springen

We zijn allemaal weleens de wanhoop nabij. We hebben allemaal wel momenten waarop we denken dat we onszelf kwijt zijn. Je snapt niet meer waar het leven goed voor is, je snapt misschien niet eens meer waar jíj goed voor bent. De omstandigheden zorgen voor een rookgordijn waardoor je maar beperkt de wereld in kunt kijken. Misschien zit er zelfs wel een mist bank voor je eigen hart, waardoor je belemmerd wordt om bij jezelf naar binnen te kijken.

"Sta op vriendin, mooi meisje, kom! Mijn duif in de rotskloof, verscholen in de bergwand, laat mij je gezicht zien, laat me luisteren naar je stem, want je stem is zo lieflijk, je gezicht zo bekoorlijk." Hooglied 2:14 (NBV)

Als jij jezelf kwijt bent, wat doe je dan? Speel je mooi weer? Kruip je weg van ellende? Verberg je je verwarring of laat je deze juist zien? Probeer je jezelf weer in elkaar te plakken? Er is iemand die weet wie je bent. Hij weet waar je verstopt zit en Hij wil je aan de hand nemen en je uit je verstopplek leiden. Hij kent je potentie, die heeft Hij immers in je gelegd, en Hij verlangt ernaar dat die potentie werkelijkheid wordt in je leven. Dat je steeds meer Zijn glorie mag gaan dragen.

"Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven." Ezechiël 36:26 (NBV)

God wil je herstellen. Hij heeft daarvoor echter wel wat van jou nodig. Hij heeft alle kapotte stukjes nodig. Je moet alle touwtjes uit handen geven en Hem durven te vertrouwen. Als je in totaal tien touwtjes vast hebt en je geeft er acht aan God, dan heb je nog niet de touwtjes uit handen gegeven. ALLE touwtjes, ALLE kapotte stukjes. Je kunt je bijvoorbeeld zorgen maken over de toekomst, maar wat zit er nog meer achter deze zorgen? Misschien wil je graag weten waar je aan toe bent en de controle zelf houden. Dat heb ik tenminste wel. Maar eigenlijk betekent het wanneer je je zorgen maakt dat je niet gelooft dat God alles is de hand heeft en écht het beste met je voor heeft. Dit is heel menselijk en komt veel voor, maar het is wel iets om te belijden en aan God te geven. Pas dan geeft je alle touwtjes uit handen, dan laat je het écht los. Je angst voor de toekomst, én het graag willen behouden van de controle, het niet altijd durven vertrouwen op God.

"There is no fear in love, but perfect love casts out fear." 1 Johannes 4:18 (ESV)

Mag God al jouw kapotte stukken hebben? Alle grove brokstukken, en alle kleine kiezels? Vertrouw je Hem met jouw pijn en teleurstellingen, met al je twijfels? Vertrouw jij er op dat God goed is? Geloof jij dat God goed is te midden van alle verwarring van het leven dat over je heen dendert als een grote angstaanjagende golf? Dat God ten goede kan keren wat jouw tergt?

"Proef en geniet de goedheid van de Heer, gelukkig de mens die bij Hem schuilt." Psalm 34:9 (NBV)

Maar hoe doe je dat? Proeven dat God goed is? En hoe zorgt dat ervoor dat je God durft te vertrouwen met je hele hart? Mijn vriend had hier de volgende gedachten over.

Toen ik dit las moest ik denken aan Ramses Shaffy, hoewel ik op geen enkele manier fan ben van de wijze waarop hij zijn leven heeft ingericht blijkt uit zijn nummers een positieve, bijna geestelijke boodschap. "Zing, vecht, huil, bid, lach, werk, en bewonder" is zijn oproep aan eenieder. Hij vraagt dat niet aan mensen die dit al willen doen maar het lijkt meer een oproep om dit te doen tegen beter weten in en hiermee doet hij een groter beroep op je geloof dan je zou denken.

Geloof hoop en liefde zijn bij uitstek soms tegen beter weten in en dat lijkt Ramses heel goed door te hebben. Geloof hoop en liefde groeien juist als we er mee aan de slag gaan al lijkt het nog zo onnozel. Iemand die vast zit in een relatie waar de liefde bekoeld is moet juist handelingen van liefde gaan doen om deze weer aan te wakkeren. Iemand die geen hoop meer heeft op een bepaald uitzicht moet hier juist mee bezig om te kunnen ervaren dat er een kans bestaat. Alleen als je stilstaat is een situatie uitzichtloos. Als iemand moeite heeft om te geloven moet hij uitstappen in geloof. God kan alleen door je heen werken als je iets doet en je kan het alleen zien als je daar ook op let.

Daarnaast laat Ramses duidelijk merken dat we dit zeker niet alleen moeten doen; hij zingt ''niet zonder ons''. Dit impliceert dat we dit ook niet bij anderen moeten zoeken maar onze eigen blijdschap, verdriet en verwondering mogen delen met anderen. Door het samen te doen neemt de blijdschap toe en het maakt verdriet draaglijker.

Ik heb geen beeld van een geestelijke voor me als ik aan Ramses denk en toch geeft hij met dit liedje meer advies mee dan je uit menig preek kan halen. Dus dans eens in de regen, zing in je eentje, bid uit verveling, werk met toewijding en doe het vooral samen.


"Faith is taking the first step even when you don't see the whole staircase." Martin Luther King





God is de verdediger van je hart! Mag hij Zijn werk in jou doen? Durf je Hem te vertrouwen?


~ Rachèl






Engelen?

Wat zijn engelen? Ze lopen in witte gewaden, hebben twee enorme witte vleugels op hun rug, hebben gouden haren en een harp. Dat is het beeld van engelen dat we krijgen uit de kinderbijbel en van de media, net als dat de duivel een rood wezentje is met hoorns en een drietand. Maar klopt dit beeld eigenlijk wel? Wat zijn engelen eigenlijk en wat betekenen ze voor ons mensen?



Engelen zijn dienaren van God die worden uitgezonden om de mensen die bij Jezus horen bij te staan (Hebreeën 1:14). Meestal zie je ze niet, ze leven in een andere dimensie, maar als ze wel zichtbaar aanwezig zijn nemen ze vaak de vorm aan van een mens. Je herkent ze dan dus helemaal niet en hebt zonder dat je het weet contact gehad met een engel. Dit komt vaak voor bij mensen die bijvoorbeeld autopech of een ander soort probleem hebben op een plek waar nauwelijks mensen komen of waar nauwelijks hulp beschikbaar is. Dit heb ik met mijn familie een keer meegemaakt in Frankrijk. We moesten op een hele gevaarlijke weg (op een steile berg!) met caravan en al omkeren omdat de motor van de auto oververhit was. Mijn ouders waren radeloos totdat er ineens een Nederlandssprekende meneer aan kwam rijden met een geel vestje. Hij heeft ons helpen keren op de weg en het verkeer van één kant tegengehouden. Toen we achterom wilden zwaaien om de meneer te bedanken was de meneer met zijn auto verdwenen…

In sommige gevallen verschijnt een engel wel in zijn of haar eigen gedaante. In de bijbel zien we dat mensen daar vaak bang van worden. Ze weten niet wat hen overkomt! Denk maar aan Maria, toen de engel Gabriël haar kwam vertellen dat ze een baby zou krijgen moest hij haar eerst geruststellen en vertellen dat ze niet bang hoefde te zijn! Op een andere plekken in de bijbel zien we dat sommige mensen zelfs flauwvielen bij het zien van een engel. Sommigen wilden de engel zelfs aanbidden!

Engelen zijn er dus om mensen bij te staan. Daarbij kun je denken aan bemoedigen, Gods plan vertellen of beschermen. In Psalmen hoofdstuk 91 vers 11 en 12 staat het volgende:

“Hij vertrouwt je toe aan zijn engelen, die over je waken waar je ook gaat. Hun handen zullen je dragen, je voet zul je niet stoten aan een steen.”

Zelf heb ik meegemaakt hoe één of meerdere engelen mijn leven hebben beschermd. Op een vrijdag in december reed ik in de auto van mijn kamer in Utrecht naar het huis van mijn ouders. Ik voelde me niet heel lekker dus ik wilde graag snel naar huis. Ik reed op een driebaansweg op de linker rijstrook ongeveer 130 kilometer per uur toen ik nadat ik wat had geprutst met de radio werd verblind door de zon. Ik raakte met mijn voorwiel van de weg af, in het gras, en mijn auto begon door het bijsturen twee rondjes om zijn eigen as te draaien. Toen ik tijdens het bijsturen (ik deed maar wat) bijna tot stilstand kwam met mijn neus tegen het verkeer in leek het net alsof al die auto’s achter een soort onzichtbare muur tegen waren gehouden. Niemand was tegen een andere auto aangeknald! Het was net alsof de tijd stilstond en iedereen rustig aan het wachten was tot ik weer stil stond. Uiteindelijk kwam ik tot stilstand op de vluchtstrook met mijn neus de goede kant op en kon ik, na drie keer diep ademen en het opmerken van de geur van verbrand asfalt door de wrijving van mijn banden, gewoon weer doorrijden. Ik was oké, de auto was oké en alle andere mensen waren oké. Wat een wonder! Ik geloof dat er engelen bij me waren die me beschermd hebben, het verkeer hebben geleid en me geholpen hebben met het besturen van de auto. Ze hebben hun taak goed volbracht, want ik leef nog!

Of iedereen een eigen engel heeft weet ik niet. Engelen zijn er om ons te beschermen, misschien zijn ze daarom niet 24/7 bij ons (we zijn hopelijk niet altijd in gevaar), maar misschien ook wel. Ze waken immers over ons waar we ook gaan (Psalm 91:11). Voor ons zou het weinig verschil maken om te weten of we wel of niet een eigen engel zouden hebben: wij kunnen toch niet met ze communiceren en dat is ook niet de bedoeling. Ze worden door God aangestuurd en openbaren zich alleen vanuit een opdracht van God, niet omdat wij ze oproepen of iets dergelijks. Wat we wél kunnen doen is bidden. In de bijbel zien we dat wanneer wij bidden God zijn engelen op pad stuurt (Daniël 10:12). Mooi hé. Als we bijvoorbeeld voor iemand bidden kan het zijn dat God speciaal een engel mobiliseert om die persoon bij te staan. Cool hé!



~ Rachèl

Yoga als christen?

Yoga is hip (het woord 'hip' niet, sorry). Het is dé manier om te ontspannen, je spieren te trainen en flexibel te worden tegelijk. Het vermindert ook stress, je bent namelijk veel bezig met je ademhaling en kunt je gedachten even uit je hoofd zetten. Je bent als herboren. Klinkt ideaal toch?



Als ik geen christen was geweest en God niet had gekend dan had ik waarschijnlijk wel aan yoga gedaan. Dingen als 'bootcamp' vind ik helemaal niets. Liever iets rustiger maar toch effectief zoals yoga. Bovendien word ik dan ook lekker lenig! De mogelijkheid om te ontstressen spreekt me ook aan. Iedereen is immers druk tegenwoordig. Voor een poosje heb ik overwogen om het toch te proberen, om misschien een docent te zoeken die je niet je hoofd leeg laat maken en het verder niet over energieën heeft. Gewoon, puur lichamelijk.

Toch heb ik besloten om het niet te doen. Als je een vooronderzoekje doet zie je dat yoga een religieuze praktijk uit het hindoeïsme is (Ik zal je niet vermoeien met details want die kun je zelf opzoeken, doe dat vooral als je de achtergrond van yoga niet kent!). Daarom denk ik dat je je met yoga op een hellend vlak begeeft. Ik zou niet direct zeggen dat wanneer je een yogapose aanneemt je direct met kwade demonen te maken hebt ofzo, dan zou ik nooit meer mijn kuiten kunnen strekken bijvoorbeeld want dan sta ik in de 'downward dog' pose... Er is naar mijn idee een verschil tussen het gebruiken van poses om je lichaam te strekken en tussen al dat energiegedoe die die yogi masters toepassen.

Ik denk dat we ons als christenen apart mogen zetten betreft dit soort dingen. God roept ons op om heilig te zijn, net zoals hij heilig is (1 Petrus 1:16). Om ons niet bezig te houden met occulte dingen en ik denk ook niet met dingen die hun oorsprong vinden in occultisme, zoals yoga. Je kunt best je rug en je kuiten strekken, maar om wat je doet echt 'yoga' te noemen en naar een les te gaan lijkt mij persoonlijk een stapje te ver. Het geeft ook tegengestelde signalen aan anderen denk ik. Alsof je als christen alles maar kunt doen wat je fijn vindt. Het geeft de indruk dat er verzoening bestaat tussen licht en donker, maar dat is niet zo. Ik snap dat het een gevoelig punt is en ik wil ook niemand op de teentjes trappen. Ik kan me namelijk ook goed voorstellen dat het heel prettig voelt voor je lichaam en geest en dat je zelf misschien totaal niet bezig bent met energie of met jezelf leegmaken. Toch denk ik dat we de kracht die in ons woont onderschatten. Wij hebben geen yoga nodig om tot rust te komen. Wij hebben van God de Trooster ontvangen, de Heilige Geest. God zelf wil ons rust geven, ons verkwikken en nieuwe kracht geven.

"Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water." Psalm 23: 2

Wij zijn aangesloten op de Bron. De bron van rust, vreugde en liefde. Yoga is overbodig! Als je gespannen bent ga dan naar de Vader toe en pak de kern van je onrust aan, niet slechts de symptomen.

"Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht." Mattëus 11: 28-29

Bij God zijn helpt helaas niet om je lichaam in vorm te krijgen! Als je qua fysieke oefening iets soortgelijks zoekt als yoga dan kan ik je pilates aanraden. Dat is bedacht door ene meneer Pilates om je 'core' dus de buik-, rugspieren en je postuur te verbeteren. Puur lichamelijk dus, maar ook dan moet je wanneer je hier lessen in gaat volgen opletten wat voor docent je hebt.Yoga en pilates worden namelijk vaak gecombineerd, en een docent die met occulte dingen bezig is kan de geestelijke wereld beïnvloeden, net als jij. Dan kom je dus alsnog in aanraking met occulte dingen.

Wees alert en wees vooral niet bang. God gaat met je mee, overal waar je gaat.

"Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad in welke vorm het zich ook voordoet." 1 Tessalonicenzen 5:21



~ Rachèl


Mag ik even huilen?

"Rachèl, jouw tranen, echte parels."




Dat stond op het kaartje dat een mevrouw bij de nazorg voor me schreef. Ik was bij Opwekking, ik denk acht jaar geleden, en ging zoals ik wel vaker deed naar de Talkzone om te praten. Ik vond het heerlijk dat er écht naar me geluisterd werd en dat ik al mijn vragen daar kwijt kon. Zo ging het gesprek eens over huilen. Ik merkte dat ik best wel veel moest huilen als ik bij de diensten van de tienertent was. Daar had ik ook 'last' van toen ik kind was en naar onze eigen kerk ging. Ik wilde liever niet naar de kerk op zondag omdat ik dan moest huilen van de liedjes. Ik ben zelfs een keer het podium op gestormd omdat ik moest huilen, naar mijn moeder die daar stond te zingen. Ik merkte dat de tranen een drempel voor me waren om Gods liefde toe te laten, ik wilde immers helemaal niet huilen! Ik was vaak niet eens verdrietig, waarom kon ik dan niet gewoon die tranen binnen houden?!

Toen mij verteld werd dat mijn tranen parels waren, en dat ze er mochten zijn voelde ik me opgelucht. Ik mocht ze dus laten gaan, en het was niet raar dat ze kwamen. Ik was blijkbaar gewoon snel geraakt door God door de liedjes heen en dat was eigenlijk alleen maar mooi! Ze gaf me de volgende Bijbeltekst mee:

"Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden." Hebreeën 4:16 (NBV)

Ik vond toen dat er best veel moeilijke woorden in de tekst stonden. Schroom? Wat is dat precies? En hoe kom ik dan bij God zonder schroom? Ik vond de volgende definities van het woord 'schroom':

- Gevoel van aarzeling of twijfel omdat je iets niet durft
- Angstvalligheid, vrees
- Uit onzekerheid nog even wachten

We hoeven ons dus op geen enkele manier in te houden als we bij God komen. Al onze verhalen en gevoelens zijn welkom. We hoeven niet te aarzelen, we mogen met onze ziel onder onze armen op Hem af komen rennen. In een andere Bijbelvertaling staat het zo: "Laten wij daarom vrijmoedig naar de troon van God gaan om van Hem genade te ontvangen, om hulp te krijgen, juist in die ogenblikken dat wij het moeilijk hebben." (Het Boek)

Het tegenovergestelde van schroom is vrijmoedigheid! Vrijmoedig zijn betekent dat je eerlijk bent en gemakkelijk praat over persoonlijke dingen, dat je je nergens door geremd voelt. Ook niet door tranen waarvan je het eigenlijk een beetje vervelend vindt dat ze steeds tevoorschijn komen.

In het vers vóór deze tekst staat de reden waarom wij vrijmoedig naar de troon van God mogen gaan. Jezus, die in dit vers wordt beschreven als hogepriester, begrijpt onze zwakheden en gevoelens omdat Hij dezelfde verleidingen heeft gekend als wij. Hij is ook mens! Hij begrijpt ons! Hij kijkt niet raar op van onze gevoelens of moeilijkheden. En Jezus huilde ook! (Johannes 11:35)

"Geef al uw zorgen en problemen over aan God, want Hij houdt van u en zorgt voor u." Petrus 5:7

Ik ben niet raar. Ik mag huilen. God vindt het fijn als ik met een oprecht hart bij Hem komt. God vindt het fijn als jij met een oprecht hart bij Hem komt. Hij wil gewoon bij je zijn. Ik leer steeds meer om mijn tranen te laten gaan. Het voelt nog steeds wel een beetje vervelend om met zo'n grimas op je hoofd te zitten, maar ik zie er steeds meer de schoonheid van in. Ook blijven andere mensen me vertellen dat ze het juist heel erg mooi vinden dat ik mijn kwetsbaarheid durf te laten zien.

Het schijnt ook heel ongezond te zijn om je tranen in te houden! Ik las in het boek "Leven boven je gevoel" van Joyce Meijer dat opgehoopte chemische stoffen die ontstaan door stress het lichaam verlaten door tranen. Het inhouden van tranen kan je uiteindelijk lichamelijk ziek maken want dan kunnen de stresshormonen het lichaam niet uit!

Huil dus vooral! Houd je niet in. Wees vrijmoedig, zonder schroom. Kom bij God en ontvang Zijn rust en zegen.

"Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken, met in hun hart de wegen naar u. Trekken zij door een dal van dorheid, het verandert voor hen in een oase; rijke zegen daalt als regen neer." Psalm 84:6-7



~ Rachèl






Bang voor ziekte en dood

Ik ben wel eens heel bang dat mijn ouders of mijn vriend dood gaan, of andere mensen die dicht bij me staan. Die angst kan me soms echt verlammen. Ik weet dat ik God mag vertrouwen omdat Hij alles in de hand heeft, maar wat nou als ziekte ineens een onverklaarbaar deel van Zijn plan is? Of vroegtijdige dood, uiteindelijke sterven we allemaal...



Wat nou als ik zelf ziek word, kanker krijg? Je kunt daar zelf helemaal niets tegen doen, je hebt er totaal geen controle over. De een krijgt dat nou eenmaal en de ander niet. Ik ken genoeg mensen die zijn gestorven aan deze ziekte, kennissen van mijn ouders bijvoorbeeld, of iemand uit de kerk. Het lijkt me zo verschrikkelijk om zoiets van dichtbij mee te maken, bij mezelf of bij een ander. God is onze geneesheer en soms gebeuren en wonderlijke dingen, maar vaak genoeg gaan er gewoon mensen dood.

Wat doe je dan? Kun je God dan nog steeds prijzen? Waar haal je je vreugde vandaan, en waar vind je troost? God is bij je, maar voelt dat dan ook echt zo?

"Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand." Jesaja 41: 10

De Bijbel vertelt ons dat we nooit bang hoeven te zijn omdat God bij ons is. Hij geeft ons kracht en helpt ons, ook bij ziekte en dood. In Psalm 41: 4 staat zelfs "Op zijn ziekbed zal de Heer hem tot steun zijn."

Martin Koornstra vertelde in zijn preek 'De duisternis heeft niet het laatste woord' een prachtig verhaal over een jongetje dat erg ziek was. Dit jongetje wist dat hij ging sterven. Liggend in het ziekenhuisbed vroeg hij aan zijn vader: "Hoe gaat dat dan, als ik sterf?" Zijn vader wist daar het antwoord niet op maar vroeg zijn zoon om hem zijn hand te geven. Toen zei hij: "Net zoals ik nu jouw hand vasthoud, zal Jezus jouw hand pakken wanneer je sterft en dan neemt hij je mee." Een paar weken later is het moment daar. De jongen is buiten bewustzijn en zijn vader zit weer naast zijn bed. Maar plotseling doet de jongen zijn ogen open en kijkt langs zijn vader heen, steekt zijn hand uit en sterft. Hij werd door Jezus opgehaald en meegenomen.

"Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op mij. Wanneer ik een plaats voor jullie gereedgemaakt heb, kom ik terug. Dan zal ik jullie met me meenemen, en dan zullen jullie zijn waar ik ben." Johannes 14: 1, 3

Dit verhaal ontroert mij. Het geeft mij troost voor als het tijd is dat mijn dierbaren sterven. Ik zal weten dat Jezus ze meeneemt naar een plek zonder pijn en verdriet. Dat ze voor geen moment uit zijn aanwezigheid zullen zijn. Dat ook ik, wanneer ik sterf, oog in oog zal staan met Hem en veilig zal zijn, voor altijd. Dat het af is.

"Gebroken mensen is de Heer nabij, Hij redt wie zwaar wordt getroffen." Psalm 34:19

Hoewel dit geruststelt, blijft het verdriet van het verlies van je ouders, je partner of een vriend of vriendin lang pijn doen. Geen woord kan je pijn bevatten en tranen blijven vloeien. In de Bijbel staat dat God onze tranen opvangt in een kruik (Psalm 56:9). Hij leeft met ons mee en Hij ziet elke lach en elke traan. Hij is dicht bij wie gebroken zijn. Hij is bij jou op dit moment. En wanneer jouw tijd gekomen is geeft Hij je Zijn hand, en neemt Hij je met zich mee.

Deze vrede leeft in mij,
ook wanneer mijn afscheid komt, 
als een anker voor mijn ziel,
want ik weet: het is goed.

Opwekking 730



~ Rachèl



Betoog: Zelf zwemmen of samen verzuipen?

Soms vraag ik me wel eens af of ik de maatschappij waarin ik leef wel leuk vind. Er zijn steeds meer verschillende groepen waar we deel van uit kunnen maken, maar toch voel ik me in bijna geen enkele groep echt thuis. Het voelt alsof de leden van elke groep waar ik deel van uitmaak een verborgen agenda hebben en niet volledig geïnteresseerd zijn in de mensen die ze op dat moment om zich heen hebben. Wanneer ik een vorm van verbondenheid met iemand ervaar word ik snel weer met mijn neus op de feiten gedrukt: deze persoon heeft ook nog andere dingen in zijn leven waar aandacht naar uit gaat. Ook deze persoon moet zijn energie en toewijding verdelen over verschillende levensgebieden. Volledig in het hier en nu zijn, met een groep mensen om me heen die met al hun aandacht waardevolle tijd met elkaar door willen brengen en oprecht naar elkaar willen luisteren, dat is wat ik mis. Ik voel me vaak alleen en onbegrepen. Ik mis verbondenheid. De sociale cohesie waar nu door de overheid opnieuw een beroep op wordt gedaan, terwijl die er naar mijn idee helemaal niet meer is.

Ik ben van mening dat de modernisering zijn limiet heeft bereikt. Dat we niet nog individualistischer moeten worden. Is het niet te gek voor woorden dat ik een afkeer heb van het woord ‘wijkteam’ omdat ik me gewoon niet meer voor kan stellen hoe het is om contact te hebben met de mensen in mijn buurt? En dat ik daar ook totaal geen behoefte aan heb? Is het niet raar dat er zoveel waarde wordt gehecht aan het presteren waardoor er steeds meer mensen in een burn-out zakken, dat we werk boven relaties zetten? En dat er eigenlijk geen echt onderlinge band met elkaar bestaat omdat we eigenlijk alleen maar gebruik maken van elkaar? Waarom heb je immers zoveel Facebook- en LinkedIn-vrienden? Omdat ze wellicht een keer van pas komen toch? Het is een kwestie van alleen naar de top of met elkaar onderaan blijven. Of is er een manier om samen naar de top van ons welzijn te klimmen?





Kenmerken van onze huidige maatschappij

Tijden veranderen. Waar we in voorgaande tijden nog aan ruilhandel deden, plaatsen we nu een kaartje voor een apparaat en voilá, betaald! Dit is een voorbeeld van de technologisering  van de maatschappij (Linders, 2004), maar dit is niet het enige wat kenmerkend is voor de wereld die we nu kennen. Onder de technologische ontwikkelingen vallen ook de massa media. Overal vind je advertenties waarvan sommigen zelfs gebaseerd zijn op jouw voorkeur, iets met koekjes. Daarnaast staat Netflix vol met series om uit te kiezen en sociale media beheersen ons dagelijks (Bleakley et al., 2008). Op micro-niveau hebben we meer te kiezen dan ooit en we kunnen bijna alles wat we hebben personaliseren; van je ‘Instagram theme’ tot je laptophoes. Ook leven we in een individualistische maatschappij (Veenhoven, 1999) wat samen met de technologisering bijdraagt aan de afname van de sociale cohesie tussen de burgers. De momenten waarop er op meso-niveau contact kan plaatsvinden tussen burgers nemen af. In de dienstverlenende sector zien we menselijk contact verdwijnen en ook in de publieke ruimte nemen de ontmoetingsmogelijkheden af. (Linders, 2004). Echter ontstaan er door sociale media ook weer nieuwe manieren van contact leggen. Hier is een toename te zien in de kwantiteit van het sociale kapitaal (een gezond sociaal netwerk) en een afname van de kwaliteit. Men heeft dus veel losse banden met elkaar en minder sterke banden. Als laatste hebben we op macro-niveau te maken met globalisering , mede door de technologische ontwikkelingen, wat ons geen Nederlanders maar Wereldburgers maakt. Door de globalisering komen we online en offline meer in contact met ander soort mensen dan wijzelf. Er is overal een toename aan diversiteit en hierdoor een verbreding van onze blikken en een toename aan sociale banden.

Kenmerken van onze maatschappij kunnen als volgt opgesomd worden:

- Technologisering (incl. massa media en sociale media)
- Oneindig veel keuzemogelijkheden
- Individualisme
- Afnemende sociale cohesie (incl. toename losse banden)
- Globalisering (incl. diversiteit)

De komst van de WMO is een voorbeeld van een politieke maatregel die inspeelt op de afnemende sociale cohesie. Met deze nieuwe aanpak rond het sociale domein en het welzijnswerk probeert de overheid meer burgerparticipatie te stimuleren zodat de sociale cohesie weer toeneemt (Bijlsma en Janssen, 2015). Blijkbaar vindt de overheid sociale cohesie erg belangrijk, misschien zelfs noodzakelijk, voor het welzijn van de bevolking. En blijkbaar zien ze tegenwoordig een gebrek aan sociale cohesie. Mijn stelling, gebaseerd op al deze kenmerken en ontwikkelingen is als volgt:


“De huidige maatschappij, kijkend naar de hierboven genoemde kenmerken, is slecht voor het welzijn van haar burgers.”

Deze stelling slaat op ons allemaal. Wij zijn immers die burgers die leven in deze maatschappij. Willen wij er niet alles aan doen om het welzijn van onszelf en van de ander goed te houden? Om het welzijn te herstellen en te verbeteren mocht dat nodig zijn?

Ook voor Social Workers is deze stelling zeer relevant. Zij nemen namelijk een prominente plaats in binnen het sociale domein. Zij dragen bij aan het welzijn van de bevolking en zijn de aangewezen personen om hier een adequate manier voor te vinden binnen de lijnen die de overheid voor ze stelt.


De huidige maatschappij is slecht voor het welzijn van haar burgers, want de oneindige keuzemogelijkheden maken hen ongelukkig.

Dit is een tijd van mogelijkheden, autonomie. Het schap staat vol met wel tien verschillende soorten pindakaas, studies zijn er tegenwoordig in alle soorten en maten en daar mogen we helemaal zelf tussen kiezen. Ik word zelf helemaal gek als ik een kledingwinkel binnen loop en dan moet kiezen tussen allemaal verschillende zwarte shirts… Volgens Schwartz (2004) zorgt de grote hoeveelheid aan keuzemogelijkheden voor een lagere welzijn van de bevolking. “The consequences of unlimited choice may go far beyond mild disappointment, to suffering.” (Schwartz, 2004) Dit komt doordat wanneer we kiezen voor de één, we een heleboel andere opties uitsluiten. Zo is de kans op ‘verkeerd kiezen’ veel groter. Hoe vaak ik al niet heb gedacht; had ik dan toch geen andere studie moeten kiezen? Waar wil ik op stage? Je keuzes beïnvloeden gewoon heel veel, daarom is het voor mij soms angstaanjagend om beseffen dat ik nooit zal weten wat de consequenties van mijn keuzes zijn. Wat zou er bijvoorbeeld zijn gebeurd als ik niet naar Leeuwarden was verhuisd en in Utrecht was blijven studeren?

“I treat relationships like clothing: I expect to try a lot on before finding the perfect fit.” (Schwartz, 2004) Deze consumerende houding tegenover vriendschappen en relaties is problematisch maar typisch voor deze tijd. Wanneer we op deze manier met elkaar om gaan kan dit leiden tot oppervlakkige banden wat eenzaamheid in de hand kan werken. Dat is precies waar ik voor vrees.


De huidige maatschappij is slecht voor het welzijn van haar burgers, want de media dragen bij aan identiteitsproblemen, presenteren een verwrongen beeld van de ander en werken intolerantie in de hand.

De bevolking krijgt via massa media een ideaalbeeld opgelegd. Ons wordt niet alleen opgelegd wat we zouden moeten kopen maar ook hoe en wie we zouden moeten zijn. Een voorbeeld hiervan is gender: “The mass media help to shape gender roles by portraying certain behaviours as ‘right’ for boys and other behaviours as ‘right’ for girls. The media send strong messages about ‘proper’ sexual relationships and body images.” (Henslin, 2012) Deze conditionering gebeurt echter op veel meer vlakken dan alleen genderrollen. Denk bijvoorbeeld ook aan het idee dat de media schetst dat we altijd druk bezig moeten zijn om succesvol te worden. Dit heeft er bij mij voor gezorgd dat ik pfeiffer op heb gelopen en nu heel erg moet leren om goed voor mezelf te zorgen en grenzen te stellen.

Onderzoeken van Bandura laten zien dat we leren van de media. De kans dat we de boodschap die we krijgen internaliseren is het grootst wanneer het rolmodel op ons lijkt (bijvoorbeeld sekse), het gedrag realistisch is, het rolmodel fysiek aantrekkelijk is en wanneer het gedrag positief bekrachtigd wordt. (Bleakley et al., 2008). Er ontstaat echter een probleem wanneer we allerlei verschillende boodschappen krijgen vanuit de media die niet met elkaar te rijmen vallen of wanneer de boodschap niet bij ons past. Van de ene kant horen we dat we als meisje vies zijn als we onze oksels niet scheren, en van de andere kant wordt gezegd dat het laten groeien van lichaamshaar getuigt van de emancipatie van de vrouw. Of hoe de hele wereld mij vertelt dat het ongewoon is dat ik seks bewaar voor in het huwelijk. De ‘cognitieve dissonantie’ die er dan ontstaat, de onaangename spanning die er ontstaat bij geobserveerde ‘feiten’ die in strijd zijn met de normen en waarden of identiteit van de persoon (Bless et al., 2004), kan lijden tot depressiviteit en identiteitsproblemen. We raken onszelf kwijt, we weten niet meer wie we (moeten) zijn en zijn tegelijkertijd bang om af te wijken van de norm.

Een gevolg hiervan is selective exposure. Men laat alleen nog maar informatie tot zich doordringen die te rijmen valt met de eigen ideeën, normen en waarden. Dit gebeurt vaak onbewust. Men wordt hierdoor kortzichtig en minder tolerant tegenover mensen die niet in hun belevingswereld passen (Bohner & Dickel, 2011). Deze intolerantie komt ook doordat de media ons vooral stereotype beelden laat zien over verschillende bevolkingsgroepen (Hodkinson, 2011). Het internaliseren van de aan ons gepresenteerde denkbeelden en onwetendheid van de werkelijkheid kunnen verschillende groepen mensen tegen elkaar opstoken.


De huidige maatschappij is slecht voor haar burgers, want de afname van sociale cohesie zorgt voor meer eenzaamheid en een gevoel van onveiligheid.

“Sociale cohesie of sociale samenhang betreft de interne bindingskracht van een sociaal systeem. Deze wordt gekenmerkt door groepsidentificatie en saamhorigheidsgevoel, frequentie en intensieve contacten tussen leden, veel onderling vertrouwen tussen dezen, gedeelde normen en waarden en participatie in het groepsleven.” (Huygen & de Meere, 2004)

Onderzoekt wijst uit dat een afname van sociale cohesie slecht is voor de fysieke en geestelijke gezondheid van een mens. Volgens Huygen en de Meere (2008) nemen hartziekten toe wanneer de sociale cohesie afneemt, en kunnen voorzieningen voor ontmoeting en sociale interactie de geestelijke gezondheid verbeteren. Bij minder sociale interactie is het daarom niet meer dan logisch dat 43% van de jongeren last heeft van psychische problemen (BEAM, 2017). Ik ken vrij veel jongeren en leeftijdsgenoten die hier last van hebben en ik wijt dat aan een gebrek aan waardevol onderling contact (wanneer de depressie niet aangeboren is). Sociale cohesie heeft ook een positieve invloed op de veiligheid en veiligheidsbeleving binnen een buurt (Huygen & de Meere, 2004).

We hebben van nature de behoefte aan de geborgenheid van een kleine gemeenschap (Veenhoven, 1999). We leven tegenwoordig echter niet meer in een verzuilde maatschappij met vaste groepen waar je bij hoorde. We zijn niet heel duidelijk meer deel van hechte groepen mensen. We hebben alle vrijheid om zelf te kiezen waar we bij willen horen, maar zoals eerder belicht kan onze keuzevrijheid ons ongelukkig maken. Bovendien zijn we tegenwoordig deel van veel meer groepen, maar we zijn loosely bounded (Hodkinson, 2011). We hebben maar een beperkte hoeveelheid aandacht te verdelen. Onze aandacht gaat niet meer volledig uit naar één of een aantal groepen waar we deel van zijn (ons gezin, en onze katholieke school en werkplek), maar nu moeten we allemaal kleine stukjes aandacht verdelen over al die losse groepen. Onze sense of beloning wordt hierdoor aangetast, want waar horen we nu bij? Wie zijn nu echt onze vrienden? Op wie kunnen we rekenen? Worden we gewaardeerd om wie we zijn of wordt er van ons geprofiteerd?


De huidige maatschappij is slecht voor haar burgers, want deze is vooral gericht op extroverte mensen waardoor de introvert zich vaak onbegrepen en afwijkend voelt.

“In our extrovertist society, being outgoing is considered normal and therefore desirable, a mark of happiness, confidence, leadership.” (Rauch, 2003)

Extroverte mensen domineren de publieke ruimte en ook het sociale leven. Daarom zijn zij degenen die de verwachtingen scheppen voor de anderen, de introverte mensen. Er wordt verwacht dat er altijd gezellig gekletst wordt en dat iedereen het leuk vindt om naar feestjes te gaan, maar is dat zo? (Rauch, 2003)

Soms krijg ik te veel prikkels. Soms kom ik binnen bij een sociaal evenement en denk ik: ‘Nee.’ Ik vind het leuk om met mensen om te gaan maar soms is het me allemaal wat te veel. Ik denk dan dat mensen me ongezellig en niet sociaal vinden en daar kan ik erg ongelukkig van worden. Soms ben ik gewoon niet in de stemming om het maar weer over koetjes en kalfjes te hebben en lukt het me niet om een gesprek met iemand aan te knopen. Dan maar in een hoekje staan met mijn drinken om de mensen te observeren die het gezellig hebben, en dan na een uurtje snel weer weg te gaan om me vervolgens rot te voelen over mezelf. Hierin ben ik niet de enige (Van Koppen, 2014).

 Bij een gebrek aan sociale cohesie is het onze eigen verantwoordelijkheid om banden aan te gaan. We moeten assertief zijn, onze dromen najagen en gewoon doen! Er wordt echter nauwelijks rekening gehouden met mensen die dat lastig vinden. Bij wie dat niet zo in de natuur zit. Bij wie zich schuldig voelen als ze tijd alleen nodig hebben of tijdens een sociale aangelegenheid de rust even opzoeken (Hills & Argyle, 2001).  Ik vind dat er meer begrip moet komen voor introverte mensen, en in het algemeen voor mensen die dingen net even wat anders willen doen. Zij moeten zich vrij voelen om zichzelf te zijn zonder de druk van sociale verwachtingen te voelen.


De huidige maatschappij is goed voor haar burgers, want de komst van sociale media zorgen voor een nieuwe en gepersonaliseerde vorm van sociaal contact dat opnieuw een sense of belonging bewerkstelligt.
Media wordt vaak geassocieerd met sociale verandering die zorgt voor een afname van het belang van gemeenschappen (Hodkinson, 2011). Echter blijkt dat verschillende fora en online platforms en communities hebben gezorgd voor een nieuw soort gemeenschap waarbij haar leden sterke gedeelde interesses hebben. Deze nieuwe gemeenschappen zijn vooral gefocust op één thema dat alle leden verbindt.

“The digitalization of television and radio, alongside the development of the internet, has drastically increased the range of specialist media on offer to comtemporary consumers” (Hodkinson. 2011) Uit dit citaat kunnen we opmaken dat een individu in staat is om een online een groep mensen om zich heen te verzamelen die precies bij hem of haar past. Er is zoveel aanbod dat iemand zijn of haar virtuele omgeving volledig kan personaliseren. Het zijn vooral jongeren met een hele specifieke interesse die door de meerderheid als ‘ongewoon’ wordt gezien. Online kan hij of zij dan lotgenoten vinden, desnoods internationaal (bijvoorbeeld fanclubs. Zo’n community kan afhankelijk van de frequentie en de intensiteit van het onderlinge contact een grote rol spelen in iemands leven en een nieuwe vorm van sociale cohesie introduceren. Wellicht wel eentje die heel erg goed bij de globalisering en het toekomstbeeld van deze wereld past (Hodkinson, 2011). Ik heb ook een tijd gehad dat ik actief was bij een internationele zelf opgezette christelijke jongeren community via Twitter. Een aantal mensen uit Amerika zijn oprecht mijn vrienden geworden.

Dit is een mooie ontwikkeling, maar dit is alleen een oplossing voor mogelijke eenzaamheid en een herstelde sense of belonging van het individu. Voor het herstellen van de sociale cohesie in bijvoorbeeld de wijk zullen we toch echt andere dingen nodig hebben.


De huidige maatschappij is goed voor haar burgers, want het biedt hen de mogelijkheid om zichzelf te ontplooien.

De theorie van Maslow is een beschrijving van de behoeften van ieder mens (Glassman & Hadad, 2013). Volgens zijn theorie moet er eerst in de basisbehoeften voorzien worden voordat men aan de behoeften daarboven toe kan komen, zie figuur 1. Self-actualization, ofwel ‘zelfontplooiing’, is de hoogste behoefte van de mens die alleen bereikt kan worden wanneer de andere behoeften ook zijn bereikt. Echter moeten er ook mogelijkheden zijn om te kunnen ontplooien. In landen met een westerse maatschappij, ook in Nederland, is daar volop ruimte voor en wordt dat eigenlijk ook van je verwacht. Onze individualistische cultuur geeft ons de mogelijkheid om gebruik te maken van onze eigen talenten en capaciteiten. Ook ik ervaar het als een zegen dat ik mij kan ontwikkelen en kan opbloeien tot de persoon die God bedoeld heeft toen Hij me schiep.


 
 Figuur 1: De piramide van Maslow (Glassman & Hadad, 2013)


Het bereiken van het laatste stadium van de piramide brengt veel positieve gevolgen met zich mee. Mensen die dit stadium hebben bereikt hebben een doeltreffend beeld van de realiteit, accepteren zichzelf, de ander en de wereld, hebben diepe relaties met anderen en hebben een gevoel van verwantschap met de medemens. Daarnaast vormen zij een hun visie en normen en waarden los van de heersende cultuur, hebben ze democratische attitudes en ervaren ze peak experiences (momenten van diepe intensiteit waarin we ons volledig onszelf en volledig levend voelen) (Glassman & Hadad, 2013).
Hoewel Nederland een welvarend land is zijn ook hier nog mensen die nog niet de basisbehoeften kunnen behalen (Koopmans, 2010). Niet iedereen in Nederland bereikt dus automatisch het hoogste niveau van de piramide. Dit is voor afhankelijk van zijn of haar omgeving en socialisatieproces, maar ook van de sociale cohesie tussen de bevolking in het algemeen. Iemand die werkeloos is (Safety), eenzaam is (Love and belonging) of geen waardering ontvangt van zijn of haar omgeving (Esteem) zal dus waarschijnlijk niet toe komen aan het laatste stadium; zelfontplooiing. Bovendien kan het niveau waarop je je bevindt wisselen. Als je eenmaal een baan hebt gevonden wil dat immers niet zeggen dat je die altijd zult behouden (Safety). We zullen niet altijd de mogelijkheid houden om onszelf te ontplooien, want we zijn afhankelijk van een heleboel oncontroleerbare factoren die invloed kunnen hebben op waar wij ons bevinden in de piramide.


Conclusie

Is de huidige maatschappij slecht voor het welzijn van haar burgers? De keuzevrijheid die we tegenwoordig hebben is ongekend. Het biedt ons ontzettend veel mogelijkheden en geeft ons de vrijheid om onszelf te ontplooien. Echter wijst onderzoek ook uit dat al die mogelijkheden ons ongelukkig, zelfs depressief kunnen maken. Daarnaast viert de media hoogtij en worden wij vele uren per dag beïnvloed met verschillende boodschappen vol met stereotypen. In dit betoog is naar voren gekomen dat dit bijdraagt aan identiteitsproblemen en intolerantie. Al dat entertainment brengt dus niet louter plezier.

Hetgeen dat onze Nederlandse maatschappij misschien nog wel het meest kenmerkt is de afname van sociale cohesie, wat leidt tot eenzaamheid en een verminderd gevoel van veiligheid. Toch is het door de sociale media ook mogelijk om op een andere mensen hechte banden te creëren met andere mensen. Dit geeft ons wellicht geen fysieke veiligheid maar wel een emotioneel thuis. Een nieuwe vorm van sociale cohesie met mensen die precies bij ons passen en die we anders wellicht nooit hadden ontmoet.


Ik vind de huidige maatschappij maar complex. Het zit vol met paradoxen en er bestaat geen zwart of wit. Ik heb in dit betoog mijn zorgen geuit over het welzijn van de bevolking, onder andere met betrekking tot de afname van de sociale cohesie. De WMO is naar mijn idee een goed initiatief omdat we zo opnieuw sociale cohesie kunnen creëren, want dat hebben we nodig. Samen naar de top, dat wordt de oplossing. Al denk ik dat de weg erheen nog een zware klim zal worden…










Literatuurlijst
BEAM (2017). FEIT: 43% van de jongeren heeft psychische klachten.
Bijlsma, J., Janssen, H. (2015). Sociaal werk in Nederland: Vijfhonderd jaar verheffen en verbinden. Bussum: Uitgeverij Coutinho.
Bleakley, A., Hennessy, M., Fishbein, M., Jordan, A. (2008). It works both ways: the relationship between exposure to sexual content in the media and adolescent sexual behaviour. Media Psychologie, 11, 443-461.
Bless, H., Fiedler, K., Strack, F. (2004) Social Cognition: How Individuals Construct Social Reality. New York: Psychology Press.
Bohner, G., Dickel, N. (2010). Attitudes and attitude change. Bielefeld, Germany: Department of Psychology.
Glassman, W. E., Hadad, M. (2013). Approached to Psychology: sixth edition. Berkshire: McGraw-Hill Education.
Hills, P., Argyle, M. (2001). Happiness, introversion-extraversion and happy introverts. Personality and Individual Differences, 30, 595-608.
Hodkinson, P. (2011). Media, culture and society: an introduction. London: SAGE Publications Ltd.
Huygen, A., de Meere, F. (2008). De invloed en effecten van sociale samenhang: Verslag van een literatuurverkenning. Utrecht: Verwey-Jonker Instituut.
Koopmans, R. (2010). Armoede in Nederland: Naar een ‘activerend’ armoedebeleid. Geraadpleegd op 30-05-2017 via http://pubnpp.eldoc.ub.rug.nl/FILES/root/tijdschriftartikel/Idee/2010/Id2010_1p12Koopmans/Idee_2010_01_p12_Koopmans.pdf
Kraaykamp, G., Vullings, G. (2017). Actief in een studentenvereniging: Een empirisch onderzoek naar de participatie in studentenverenigingen. Nijmegen: Vakgroep Sociologie.
Landelijk Opleidingsprofiel CMV (2009). Alert en Ondernemend 2.0: Opleidingsprofiel Culturele en Maatschappelijke Vorming. B.V. Amsterdam: Uitgeverij SWP.
Linders, L. (2004). Eenzaamheid in de digitale stad. Eenzaamheid in Eindhoven. Eindhoven: Hogeschool Fontys.
Rauch, J. (2003). Caring for you introvert: The habits and needs of a little-understood group. The Atlantic Monthly. Geraadpleegd op 23-05-2017 via https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2003/03/caring-for-your-introvert/302696/
Scheepers, P., & Janssen, J. (2001). Informele aspecten van sociaal kapitaal: Ontwikkelingen in Nederland 1970-1998. Mens en Maatschappij, 76(3).
Schwartz, B. (April, 2004). The tyranny of choice. Scientific American, Inc.
Ter Bogt, T. (2012) James M. Henslin: Social Problems. Harlow: Pearson Custum Publishing.
Van Kappen, V. (2014). Stil: een boek over introverte mensen. Adrem: Remonstrants Maandblad, 25(1), 12-13. Geraadpleegd op 30-05-2017 via http://www.remonstranten.org/site/images/AdRem_nr_1_januari_2014.pdf
Veenhoven, R. (1999). Op zoek naar de menselijke maat: Valt te leven met een steeds individualistischere maatschappij? Rekenschap, 46, 83-95.


                                                                                                                                             

Hoe stop ik met bezorgd zijn?

Leeuwen en beren. Ik kom ze erg vaak tegen op de weggetjes in mijn hoofd. Ik kan me soms ontzettend zorgen maken over dingen waar ik helemaal geen invloed op heb. Ik zou aan de ene kant zo graag alles al van te voren willen weten zodat ik weet waar ik naartoe ga, maar aan de andere kant weet ik dat het leven met God een avontuur is en dat je toch niet alles kan weten. Dan komt het aan op vertrouwen. Vertrouw ik erop dat God het beste met mij voor heeft en dat Hij precies weet wat er gaat gebeuren? Dat Hij er altijd is en me zal dragen? Vertrouw jij daarop?



Ik vertrouw God. Toch? Het is moeilijk om te zeggen maar soms vertrouw ik God niet. Anders had ik het wel makkelijker gevonden om los te laten. Om dingen niet steeds zelf te willen doen. Om niet alles te willen weten en om eens écht te gaan genieten van elke dag zonder me druk te maken over wat me morgen, of volgende week, of volgend jaar te wachten staat. Ik heb het leven niet in de hand, maar ik wil zo graag meer leren vertrouwen op Degene die dat wel heeft.

De bijbel geeft ons prachtig advies over hoe wij met onze zorgen en angsten om kunnen gaan. Dat kunnen we lezen in het volgende vers.

"Wees over niets bezorgd maar vraag God wat je nodig hebt een dank Hem in al je gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren." Filippenzen 4:6


Drie sleutels

Durf te vragen! Durf God te midden van je zorgen te vragen om de dingen die je nodig hebt. Vraag hem om die nieuwe baan. Vraag hem om herstelde gezondheid. Vraag hem wat je nodig hebt! Hij wil ons zoveel geven, maar dan moeten wij er wel naar vragen. Niet omdat God anders niet zou weten wat wij nodig hebben, Hij weet dat immers allang, maar omdat we door te bidden God ook de eer geven. We geven aan dat we niet zonder Hem kunnen, dat we afhankelijk van Hem zijn. Nodig Hem uit om je tegemoet te komen in je tekortkomingen. Weet je niet wat je nodig hebt? Ook dat mag je aan Hem vragen.

De tweede sleutel is om God te danken. Als je je hoofd vult met dankbare gedachten zullen die alle negatieve gedachten en zorgen verdrijven. Het werkt als tegengif. Wees dankbaar voor alles wat je hebt, beseffende dat die dingen helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Attendeer jezelf op alle kleine geluksmomentjes die je in je dag kunt opmerken. Wees er bewust van hoe goed de Vader voor je zorgt, al kun je dat soms moeilijk zien.

Het is ook belangrijk om terug te denken aan alles wat Jezus al eens voor je heeft gedaan. "Prijs de Heer, mijn ziel, vergeet niet één van zijn weldaden." Psalm 103:2. Als God je toen heeft bijgestaan zal Hij dat dan niet opnieuw doen? Zal Hij ineens stoppen om voor je te zorgen? Als Hij tijdens al die andere moeilijke momenten ook bij je is geweest, zal Hij je dan nu ineens verlaten? God is trouw. Je kunt van Hem op aan. Hij zal je niet alleen laten, al voelt dat soms wel zo.


Uitwerking

Wanneer je deze dingen doet komt er vrede. Vrede in je hart en in je gedachten. Vrede die van God komt, en ons denken overstijgt. Vrede die nog krachtiger is dan we ons kunnen voorstellen. 'Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.' Johannes 14: 27. Deze vrede is voor ons. Wanneer wij Jezus' eigendom zijn mogen we ons deze vrede toe-eigenen en over onszelf uitspreken, al proberen negatieve gedachten, emoties en andere duistere invloeden die weg te drijven. Kies voor vrede in je hart en in je gedachten.

Voor mij begint het vaak bij vrede in mijn gedachten. De Heilige Geest vult mijn hoofd met Gods beloften en waarheden voor mij. De ene keer door een fluistering en een andere keer door iets wat ik lees, door een lied dat ik luister of door iets wat iemand tegen me zegt. Pas wanneer die gedachten écht landen en ik me bewust wordt van Gods liefde voor mij begin ik me rustig te voelen. Pas dan vindt mijn hart rust in de liefde van God en kan ik mijn angsten en zorgen loslaten en aan God geven.


Gods liefde drijft je zorgen weg

Houd vol! Bezorgdheid is niet in één keer weg. Vaak moeten we het vers uit Filippenzen keer op keer blijven toepassen, steeds als we ons zorgen maken. Hoe vaker we dit doen, hoe makkelijker het zal worden om te blijven rusten in de wetenschap dat God van je houdt en bij je is. Dat Hij almachtig is en precies weet wat Hij doet. Het is een proces. Houd moed!

"De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent is de liefde geen werkelijkheid geworden." 1 Johannes 4:18

Ik bid dat Gods liefde werkelijkheid mag worden in jouw leven en dat je zorgen mogen verdwijnen.
Ik bid dat je God mag vertrouwen met je leven en dat je leert los te laten.


~ Rachèl
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...