De brug

Ik  open mijn ogen. De damp van het water krult speels door de lucht. De zonopkomst kleurt de wereld roze met rood en oranje. Voor mij ligt een eindeloos lijkende brug als een pad over het uitgestrekte water. De brug ziet er nogal oud en krakkemikkig uit. De houten balken lijken wat aangevreten. Wat ligt daar, achter de gekleurde mist? Hoe kom ik daar, en zal deze brug mij wel kunnen houden? Kan ik deze brug wel houden? De hoeveelheid gaten dringen diep tot mij door. Die zullen wel lastig te ontwijken zijn. Ondanks de grimmige sfeer voel ik rust in de rusteloosheid. Ik zal erop moeten vertrouwen dat de brug mij zal houden. Ik ga het avontuur tegemoet.

Voorzichtig zet ik mijn voet op de eerste plank. Er klinkt een zucht van verlichting uit mijn mond. De plank kan op het nippertje mijn gewicht houden. Rustig zet ik een paar stappen vooruit. Het water blijft muisstil. De gure wind strijkt langs mijn wangen en ik word mij bewust van de leegte om mij heen. De atmosfeer bedrukt mij. De kleuren van de zonsopgang vervagen en ik begin te rennen.

Plotseling voel ik mijn lichaam wegzakken in het koude water. Ik raak in paniek en begin hevig te spartelen terwijl ik met moeite mijn hoofd boven water houd. Uit alle macht probeer ik me op te trekken aan de verrotte planken die mij naar de overkant moeten leiden. ‘Ik kom onmogelijk veilig aan. ‘ schiet er door mijn hoofd. Het is alsof de brug mijn instabiliteit aanvoelt en zich als een kameleon op mij aanpast.

Onmogelijk. Dit is een onbegaanbaar pad.

Opeens voel ik dat ik langzaam uit het water word getild. Mijn voeten aarden weer op de planken en een warme hand raakt voorzichtig mijn schouder aan. Ik kijk op en zie een gezicht vol van liefde. Onbeschrijfelijke, volmaakte liefde. Langzaam krullen Zijn mondhoeken omhoog en er verschijnt een stralende glimlach op Zijn gezicht. ‘Vergeet je niet het touw dat boven de brug langsloopt waar je je aan vast kunt houden? En onthoud je dat je daaraan gezekerd bent voor als je valt? Vertrouw op mij.’

De zon brak door en de nevel trok weg boven het water. Mijn lichaam vulde zich met levenskracht en ik volgde mijn weg met vaste tred. Vol van vertrouwen op Hem.

~

Soms is een vaste tred ver te zoeken en zit onze levensweg vol gaten. Zelfs dan moeten we niet vergeten om te vertrouwen op Jezus. Hij vangt ons op wanneer wij vallen en leidt ons veilig naar de overkant. Ga jij het avontuur met Hem aan? Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar het is het waard.

'Wij verwachten vol verlangen de Heer, Hij is onze hulp en ons schild. Ja, om Hem is ons hart verblijd, op Zijn heilige naam vertrouwen wij.'

Psalm 33:20-21

~ Rachèl