Op een dinsdagavond was ik bij een tienerdienst van onze kerk. Er kwamen mensen langs van Triple T, een bijbelschool. Het was een mooie avond. Aan het eind van de avond kreeg de spreker het op zijn hart om te bidden voor genezing. Hij begon te vragen of er mensen waren die last hadden van hun rug. Ik dacht bij mezelf: 'Nou ja, soms. Niet per se.' Hij legde uit dat veel mensen die last hebben van hun rug ongelijke benen zouden kunnen hebben; de een is korter dan de ander. Om te kijken of dat bij mensen het geval was werden ze op een stoel gezet, met de rug tegen de leuning geduwd, en werden de benen naast elkaar gehouden om verschil in lengte te kunnen zien. Als er inderdaad een verschil was te zien, wat bij de meesten het geval was, werd er in gebed aan God gevraagd of Hij de benen gelijk wilde maken. Wonder boven wonder gebeurde dit bij werkelijk iedereen die plaats nam op de stoel. God heeft Zijn grootheid laten zien!
Helemaal onder de indruk piepte ik er even tussenuit om naar de wc te gaan. Toen dacht ik bij mezelf: 'Wacht eens even, ik heb ook ongelijke benen!' Ik herinnerde me dat mijn balletlerares dat eens tegen me had gezegd. Zij had opgemerkt dat mijn heup ging hangen als ik in bepaalde balletposities stond. Mijn linkerbeen was korter dan mij rechterbeen.
Ik dacht: 'Wat moet ik nou doen?! Ik kan ook naar voren gaan, maar is dat wel nodig? Wat nou als er niets gebeurt?' Ach waarom ook niet. Ik ging naar voren, met gemengde gevoelens en nam plaats op een stoel. Ik werd met mijn rug tegen de leuning geduwd zodat mijn benen vergeleken konden worden. Er was inderdaad een verschil van ongeveer drie centimeter. Mijn benen werden opnieuw opgetild en zonder dat er iemand was begonnen met bidden begon mijn linker been al aan te groeien. Mijn heup werd helemaal warm en week en het voelde alsof er iets in mijn been als een accordeon uitgerekt werd.
Helaas was ik zelf te laat met kijken, maar degene die mijn benen vasthad zag mijn been duidelijk aangroeien. Totaal verbijsterd stond ik op en begon een stukje te lopen. Het voelde alsof ik met mijn linkerbeen op een dun boekje liep, een verhoginkje. Heel bijzonder! Mijn been was écht aangegroeid. Dezelfde blauwe plekken zaten nog op mijn been, dezelfde littekens van het in de bosjes fietsen...
Mijn been was nog steeds mijn been, alleen een stukje langer! Ik heb de hele week nog duidelijk verschil gevoeld.
Ik heb veel mooie reacties gekregen, maar er waren ook mensen die het niet geloofden en het een beetje een raar verhaal vonden. Het meest benieuwd was ik naar de reactie van mijn balletlerares. Aan het eind van de les vroeg ik: 'Wilt u nog eens naar mijn benen kijken? U zei toch dat ze ongelijk waren?' Ik heb haar nog nooit zo verbaasd zien kijken. Zij snapte er helemaal niets van. Snel legde ik het verhaal uit. 'Bijzonder, heel bijzonder...' Dat waren haar woorden.
Heb jij ook wel eens een wonder van God meegemaakt? Mail me jouw verhaal! Wil je iets kwijt, laat dan gerust een reactie achter!
Lucas 18:27 "Jezus zei: Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God."
~ Rachèl
Posts
Mooi Rachel! gaaf geschreven!